دبیر انجمن سنگ آهن با اشاره به اینکه شرکتهای مدعی تولید ماشین آلات معدنی داخلی در طول یک سال فقط یک عدد بیل مکانیکی تولید کردند از محدودیتهای وزارت صنعت برای ورود ماشین آلات معدنی، انتقاد کرد و آن را عامل تضعیف معادن کشور دانست.
*** تراژدی غمانگیز تامین ماشینآلات در صنایع معدنی کشور
به گزارش معدن پرس، صنایع معدنی کشور در چهار سال آینده، نیازمند تامین ۲۵ هزار دستگاه ماشینآلات با ارزش تقریبی سالانه ۱.۵ میلیارد دلار است.
با تامین این ماشینآلات، ارزش مواد معدنی تولید شده به ۵ میلیارد دلار میرسد که ارزش افزوده آن، تنها در بخش فولاد معادل ۲۲ میلیارد دلار خواهد بود.
این در شرایطی است که بسیاری از معدنکاران کشور در تأمین ماشینآلات با مشکلات زیادی نظیر نبود ظرفیت تولید لازم در داخل و وجود بخشنامههای محدودکننده برای واردات مواجه هستند.
گفتنی است معدنکاران بدون ماشینآلاتی نظیر انواع کامیون و دامپتراک، بیلهای مکانیکی و شاول، لودر، بلدوزر، دستگاههای حفاری پودری و مغزهگیری و….. نمیتوانند فعالیت خود را ادامه دهند.
*** هزار توی مشکلات تولید و واردات ماشینآلات معدنی
سعید عسگرزاده در خصوص تولید و واردات ماشینآلات معدنی، اظهار داشت:
ماشینآلات معدنی باید به منظور فعالیتهای معدنی استفاده شوند، این ماشینها، ماشینآلات لوکس و خاص برای افراد خاص نیستند، بلکه ابزار توسعه در کشور هستند.
چرا واردکنندگان این ماشینآلات باید محدود به وارد کردن تعداد مشخصی باشند؟
چرا معدنداران برای خرید ماشینآلات خود باید اجازه بگیرند؟
این موارد اتفاقات تلخی است که در حوزه ماشینآلات رخ میدهد.
وی در ادامه با بیان اینکه تولید کلید واژهای برای قفل زدن به شرایط تامین ماشینآلات است، افزود:
ظرفیت ماشینآلات داخلی معلوم است.
باید تمام کارخانجاتی که در سال گذشته تولید داشتهاند را بررسی و ببینیم چه میزان تولید کردند.
من تعهد میدهم به اندازه دو برابر ظرفیت تولیدی که دارند، صرفا از بخش سنگ آهن برایشان مشتری بفرستم، اما به میزانی که تولید کرده و امتحان خود را پس دادهاند.
برای مثال یکی از برندها، برای آزمایش بیل هشتصد خود، آن را هشت سال در معدن گذاشت و بعد اجازه تولید و عرضه آن محصول را صادر کرد.
این اتفاق هیچ وقت در داخل کشور رخ نداده و تنها محدودیت واردات مطرح شده است.
*** صدور بخشنامههای غیر کارشناسی بلای جان تولید
دبیر انجمن سنگ آهن با انتقاد از صدور یک بخشنامه غیر کارشناسی، مبنیبر اینکه هرکس باید به اندازه سقف سال گذشته خود واردات انجام دهد، ادامه داد:
این که یک شرکت ادعا کند فلان ماشین را میسازد کفایت نمیکند و عاقبت معدن را نباید به بایدها و نبایدها گره زد.
چرا باید برای تراکهای صد تنی محدودیت واردات وجود داشته باشد؟
چرا نماینده یک برند در ایران نباید بتواند ماشین جدید خود را وارد کند؟
چرا ماشینی که در کشور تولید نمیشود ولی توسط نماینده فروش شرکت، تضمین خدمات پس از فروش و تامین قطعات دارد، نباید وارد شود؟
*** ادعاهای توخالی
عسگرزاده در خصوص تولید ماشینآلات معدنی کشور در سال ۱۳۹۹، بیان کرد:
واقعیتی که در بخش معدن وجود دارد این است که ظرفیت تولید شرکتهای غیر مدعی که در سکوت، مشغول به کار هستند، ۵۰ برابر شرکتهای مدعی است.
همچنین تمام تولید این شرکتهای مدعی در سال ۱۳۹۹ تنها یک بیل بوده که این مقدار اصلا ظرفیت تولیدی نیست و در خیلی از کارگاههای معدنی داخل کشور هم میتوان آن را سر هم کنند.
علاوه بر این، شرکتهای مذکور برنامههای عجیب و غیر واقعی، نظیر اعلام برنامه سالانه با ظرفیت بیشتر از کوماتسو برای یک ماشین خاص را مطرح میکنند که خندهدار و غیر واقعی است.
چرا که اگر قابلیت تولید چنین ماشینآلاتی وجود دارد، سازمان توسعه تجارت باید جمعیت عجیب و غریبی را راهی کشورهای منطقه میکرد و برای ساخت این ماشین آلات معدنی اعلام آمادگی میکرد.
*** راهکار چیست؟
به گزارش معدن پرس، دبیر انجمن سنگ آهن کشور در پایان و با بیان برای شرکتهای دارای تولید و با قیمت رقابتی و دارای خریدار داخلی، مشکلی وجود ندارد، افزود:
برای شرکتهایی که فقط ادعای تولید دارند، ولی در عمل ظرفیت تولید قابل قبولی ندارند و محصولات خود را در اختیار تولیدکنندگان قرار نمیدهند، راهحلی وجود دارد.
راهکار این است که این شرکتها با به کارگیری تمامی ابزارهای دولتی، حاکمیتی و منطقهای، روی تولید دو یا سه محصول که هم کاربرد معدنی و هم کاربرد راهسازی دارد، تمرکز و با یک برند مشترک تولید کنند و سازمان توسعه تجارت نیز این برند را در سطح منطقهای معرفی کند.
با این رویکرد و تولید دو یا سه نوع محصول با ظرفیت قابل قبول که صرفه اقتصادی داشته باشد، میتوان این شرکتها را به سودآوری رساند.
انتهای پیام///